Een huwelijksceremonie, die men over het algemeen als religieus beschouwt en waarover men over het algemeen denkt dat die in een kerk behoort te worden uitgevoerd, is niet voornamelijk religieus. Het is een seculier contract tussen twee instemmende partijen en in de aanwezigheid van twee getuigen. De vroege kerk realiseerde zich dit en volgde het gebruik van de staat gedurende vele eeuwen, hoewel vaak gevolgd door een zegening door de kerk. Alleen het post-Reformatie Concilie van Trente verordende dat christelijke huwelijksvoltrekking moest worden uitgevoerd in een kerk en door een priester. Hedendaagse protestanten en missionarissen die hebben geprobeerd een kerkelijk huwelijk bij bekeerlingen op te leggen, volgden de verordeningen van Trente. Ook al wordt het huwelijk beschouwd als sacrament, een priester en een kerk zijn niet essentieel voor de geldigheid binnen de christelijke theologie. De personen van het sacrament zijn de man en vrouw die geloften aan elkaar afleggen en dit kan vanuit religieus oogpunt overal gedaan worden.
Vele landen met een christelijke traditie staan er toch op dat huwelijksceremoniën worden voltrokken door een seculiere autoriteit, een griffier, magistraat of burgemeester. Zelfs waar er een gevestigde kerk is, kunnen huwelijken worden voltrokken in andere kapellen of door een griffier. Het is daarom dat we niet naar de huwelijksdienst van Scientology zouden moeten kijken voor bewijs van religieus geloof of gebruik.
De twee betekenisvolste diensten zijn doop, of naamgeving, en het begraven van de doden. Overtuigingen verbonden met deze twee voeren diep in onze aard en geschiedenis en zij vormen de meest voorkomende sacramenten van de mensheid. Scientology gelooft in de thetan, haar eigen woord voor onsterfelijke ziel, afgeleid van de achtste letter van het Griekse alfabet, theta, en misschien met het oog op haar symbolische ovalen vorm. De dienst stelt dat “het voornaamste doel van een naamgevingsceremonie is om de thetan te helpen zich te oriënteren. Hij heeft onlangs zijn nieuwe lichaam overgenomen.” De thetan wordt voorgesteld aan zijn lichaam, zijn ouders en zijn peetouders. Er is hier duidelijk sprake van een spirituele en niet een materialistische ceremonie.
Op een soortgelijke manier maakt de begrafenisdienst van Scientology spirituele aanspraken. De ziel wordt geholpen naar een toekomstig leven: “Ga nu, lieve (overledene) en leef nog een keer, in gelukkiger tijd en plaats”. Geloof in een soort spirituele aard van de mens, die de dood overleeft, is misschien het oudste en meest voorkomende religieuze geloof van de mensheid. Er is waarschijnlijk geen stam of volk die niet de een of andere vorm van geloof in leven na de dood heeft gehad en de aanwezigheid van zo’n geloof is een duidelijk teken van religie.
De oude Egyptenaren (niet de hedendaagse die moslim zijn) geloofden in zielen en goden en waren religieus, net als de boeddhisten die strikt genomen in geen van beide geloven, althans vanuit westers gezichtspunt. Maar beide hadden religieuze rituelen, die bewust door Scientology worden benaderd.
