De diversiteit onder religies wordt aangevuld door de diversiteit binnen religies, en dit zelfs binnen een oorspronkelijk orthodoxe traditie, dat wil zeggen zonder inachtneming van de verschillende uitingen van oneens zijn met, waar we al op hebben gezinspeeld. Er moet erkend worden dat consistentie voor religie geen wens is die eerste prioriteit heeft en dat zelfs het christendom, dat veel meer systematisch gestructureerde patronen van zowel doctrine als organisatie heeft, niettemin onnauwkeurige formuleringen steunt betreffende doctrine, dubbelzinnigheden, tegenstrijdigheden, en zelfs aperte tegenstrijdigheden. De traditionele religieuze taal van zelfs het christendom probeert niet altijd dubbelzinnigheden te verwijderen, maar probeert ze soms zelfs te steunen. Dergelijke taal dient, niet alleen en niet per se allereerst, om herkomst aan te geven. Ze heeft even belangrijke functies bij het oproepen van emotionele reacties als bij het omschrijven van waarden en talenten. Het cognitieve, emotionele en evaluerende zijn op een onverbrekelijke manier vermengd, een manier die nogal vreemd is voor op wetenschap gebaseerde denkwijzen. Als gevolg van deze multifunctionaliteit ontbreekt het de taal van religie vanuit wetenschappelijk of gerechtelijk oogpunt gezien, vaak aan duidelijkheid, definities en specifiekheid. In religie kan dit als normaal beschouwd worden, zelf wanneer, zoals bij het christendom, eeuwenlang aanhoudende intellectuele pogingen zijn ondernomen om religieuze doctrines samenhangend te verwoorden.