XXV. De Weerstand tegen Nieuwe Religies

Misschien omdat de autoriteiten en het grote publiek in het westerse christendom religie zo vaak eng gedefinieerd hebben, volgens het vertrouwde model van de verkregen traditie van het orthodoxe christendom, zijn nieuwe religies door de hele geschiedenis heen aan sterke tegenstand onderworpen geweest. Dat gaat natuurlijk verder terug dan de vestiging van het christendom zelf. In de Romeinse wereld werden de eerste christenen zelf onderworpen aan beschuldigingen die nog steeds vertrouwd zijn – christenen werden ervan beschuldigd gezinnen uit elkaar te drijven; werden aangeklaagd voor geldzuchtige motieven; er werd gezegd dat ze meededen aan seksuele orgieën; en er werd gezegd dat ze sociale elites probeerden te infiltreren op jacht naar sinistere politieke doelen. Het exclusieve karakter van het christendom trok dergelijke beschuldigingen aan, maar diezelfde karaktertrek, samen met zijn ijver om leden te werven, maakte het christendom zelf een ongeëvenaarde instantie van religieuze intolerantie, die in sommige landen en in grotere of mindere mate tot in de moderne tijd is blijven bestaan. Zo hadden de quakers in het 17e-eeuwse Engeland te maken met een wilde vervolging door de autoriteiten, waarbij velen van hen gevangen gezet werden alleen maar omdat ze voor hun religieuze overtuigingen uitkwamen. Als een nieuwe religie in het 18e-eeuwse Engeland werden de methodisten door de massa aangevallen en geslagen en werden enkele van hun kapellen neergehaald, soms onder oogluikend toezicht of zelfs op initiatief van lokale magistraten. Aan het einde van de 19e eeuw was het leger des heils het onderwerp van rellen, waarbij in Engeland enkele van zijn leden werden gedood, terwijl ze in Zwitserland openlijk beschuldigd werden van bedrog en financiële exploitatie, en de mormonen, die soms gevangen werden gezet wanneer ze in Scandinavië nieuwe leden probeerden te werven, leden onder dezelfde beschuldigingen. De geschiedenis laat duidelijk zien hoeveel tegenstand er tegen nieuwe vormen van religieuze en spirituele uitingen is geweest, zelfs in de meer democratische en vermeende tolerantere landen van de westerse wereld. Met dat historisch verslag staan de recente resoluties van internationale instanties, die van staten vragen om religieuze tolerantie toe te passen en aan te moedigen, in scherp contrast.

XXVI. De Soorten Nieuwe Religies
DOWNLOAD HET WITBOEK